در سال 1369 وزارت كشور با تبعيت از فرامين امام خميني (ره) كه معتقد بودند در رژيم طاغوت به زنان و مردان ظلم شده، لكن زنان مورد ستم و ظلم بيشتري قرار گرفته اند و مي بايست نظام جمهوري اسلامي تلاش مضاعفي را براي احقاق حقوق زنان داشته باشند، در اجرايي نمودن منويات ايشان پيشگام شد.
ازاين رو دفاتر اموربانوان استانداريهاي سراسر کشور ابتدا با عنوان"دبيرخانه رسيدگي به امور بانوان" در دفتر امور اجتماعي و سپس بعداز سازماندهي اداري زنان به نام کميسيون هاي اموربانوان زير نظر معاون سياسي وامنيتي استانداري و دبير مشاور استاندار دراموربانوان دراستانداريها تشکيل و بر اساس دستورالعمل اجرايي مشخص شروع به فعاليت نمودند و با هدايت و نظارت کميسيون اموربانوان استان در شهرستانها نيز دفاتري به نام کميسيون امور بانوان شهرستان تشکيل و زير نظر فرمانداران فعاليت خود را شروع کردند.
درسال 1372 براساس يکي از مصوبات شوراي سياستگذاري اموربانوان وزارت کشور که با توجه به اهميت اجرايي شدن مصوبات کميسيون در استانها اين حوزه ها نيازمند ابزارهاي اجرايي بودند کانون هاي فرهنگي واجتماعي زنان دراستان راه اندازي شده که در واقع گامي بلند بود که درجهت ساماندهي مشارکت هاي فرهنگي واجتماعي زنان و ايجاد رمينه هاي ارتقاي سطح علمي و اعتقادي آنان برداشته شد.
از سال 1380 براساس اهداف برنامه سوم توسعه اقتصادي، اجتماعي وفرهنگي مبني بر کاهش حجم تشکيلات اداري دولت وظايف شوراي جوانان و کميسيون ها ادغام شد و کارگروه زنان و جوانان شکل گرفت که در پي آن درسال 1385 درقالب مجموعه اي از سازمانهاي مردم نهاد همچنان مورد حمايت دفتر امور بانوان وزارت کشور ، استانداريها و فرمانداريها قرار گرفت
همچنين درسال 1385 طبق قانون برنامه چهارم توسعه و سند چشم انداز، دولت مکلف شد تا نسبت به دو موضوع توانمند سازي و تحکيم بنيان خانواده اهتمام داشته باشد که درپي آن مرکز امورمشارکت زنان نهاد رياست جمهوري به مرکز زنان و خانواده و برهمين منوال کارگروه زنان وجوانان دراستانداريها به کارگروه زنان و خانواده تغيير نام داد.
از خرداد ماه 1386 پيرو پي گيريها و رايزني هاي متعدد به منظور ارتقاء جايگاه و تقويت ساختار حوزه اموربانوان در استانداريها، ساختاري جديد تحت عنوان دفتر اموربانوان وخانواده مورد تصويب قرار گرفت و مشاور اموربانوان و دبيرکارگروه بانوان وجوانان به مشاور استاندار و مديرکل امور زنان وخانواده ارتقاء يافت.
عمده ترين مراكز سياست گذاري و مراكز اجرايي در حوزه زنان:
۱-شوراي فرهنگي اجتماعي زنان ۲- مركز امور زنان و خانواده ۳- دفتر امور بانوان وزارت كشور ۴- دفاتر امور بانوان استانها
نقش دفاتر امور بانوان در استانها
دفاتر امور بانوان در استانها نقش ستادي دارند و دبيري كارگروه تخصصي زنان و خانواده را به رياست معاونت سياسي امنيتي استاندار بر عهده دارند. كارگروه تخصصي زنان و خانواده هر ماه يكبار با حضور اعضاء كه متشكل از كارشناسان بانوان ادارات و ارگانها و نهادهاي قيد شده در آيين شوراي برنامه ريزي استان هستند تشكيل مي گردد كارگروه داراي كميته هاي تخصصي از جمله كميته خانواده- كميته سلامت- كميته اشتغال و كميته آموزش و پژوهش مي باشد. مسؤليت هر يك از كميته ها بر عهده يكي از اعضاي كارگروه بر حسب نوع مسؤليت همراه با تعداد اعضاء مي باشد كه برنامه ها و طرحهاي پيشنهادي دستگاهها در كميته ها بررسي و به كارگروه جهت تصويب و ارائه به شوراي برنامه ريزي ارسال مي گردد. در هر يك از فرمانداريها پست كارشناس امور بانوان از سال ۸۴ پيش بيني و بكار گرفته شده است كه مجري كليه سياستها و برنامه هاي دفتر امور بانوان استان با همكاري كليه ادارات و ارگانها در شهرستانها مي باشد